Δέκα (γκει) ταινίες για την άνοιξη (2)

Οταν είχα πρωτοδεί τα "Αγρια Βλαστάρια" (1994) του Αντρέ Τεσινέ, βγήκα από το σινεμά και παραπατούσα. Ημουνα κοντά στα 20 και ποτέ πριν δεν είχα δει κάτι τόσο όμορφο που ταυτόχρονα να με αφορά τόσο πολύ. Το ξύπνημα της σεξουαλικότητας, η συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλίας, η γαλλική επαρχία, το ζεστό φως της νοτιοδυτικής Γαλλίας (αχ!), συν ο έρωτας μου για τον Γκαέλ Μορέλ, όλα αυτά τα σχετικά και τα άσχετα, κάνουν τα "Αγρια Βλαστάρια" μία από τις αγαπημένες μου ταινίες φορ έβερ εντ έβερ. Ισως έπαιξε ρόλο και ότι εκείνη την εποχή ήμουν σφοδρά ερωτευμένος με έναν συμμαθητή μου στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Ελπίζω να μην διαβάζει μπλογκ... Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από τις πιο ωραίες σκηνές της ταινίας, στη λίμνη...